આઈટી સિક્યુરિટીના વિદ્યાર્થી મહેતાએ જાતે જ એ વ્યક્તિને ન્યાય સમક્ષ ઊભો કરી દેવાના નિર્ધાર સાથે પ્રેમમાં વિડિયો રેકોર્ડર ધરાવતા સનગ્લાસીસ ખરીદ્યાં હતાં. પબ્લિક ઓર્ડર એક્ટ ૧૯૮૬ના સેક્શન ૪ અન્વયે આરોપમાં જણાવાયું હતું કે આરોપીની વર્તણૂંક ધમકીપૂર્ણ, અપમાનકારી, અપશબ્દો સાથેની હતી, જેનાથી વ્યક્તિ (હરેશ મહેતા)ને કનડગત, ગભરાટ અથવા ચિંતા પેદા થઈ હતી. આરોપીના વકીલે સીપીસને કેસ હાથ ધરવા જણાવ્યું હતું અને વિડિયો પૂરાવા હોવાના લીધે વાસ્તવમાં સજા થઈ શકે તેવી સંભાવના દેખાતાં જાહેર હિતમાં કેસને આગળ વધારવાનો નિર્ણય લેવાયો હતો.
જોકે, આરોપીએ પોતાનો ગુનો કબૂલ કરી લેતા તેને ૫૦૦ પાઉન્ડના દંડ અથવા એક દિવસની કસ્ટડીનો વિકલ્પ અપાયો હતો. આરોપીએ કસ્ટડીનો વિકલ્પ સ્વીકાર્યો હતો. ગુનો કબૂલી લેવાથી વિડિયો પૂરાવાની યથાર્થતા અને તે હાંસલ કરવાની પદ્ધતિ ચકાસવાનો મુદ્દો સામે આવ્યો ન હતો.

